Η επίσκεψη Ντράγκι στη Λιβύη σε συνδυασμό με την επίσκεψη Ντι Μάγιο στις ΗΠΑ (libyareview.com 14/4/2021) σηματοδοτεί την «ολική επαναφορά» της Ιταλίας στη Λιβύη. Μάλιστα η Ρώμη έχοντας εξασφαλίσει το πράσινο φως από την Ουάσιγκτον να δράσει και ως broker των αμερικανικών συμφερόντων στη Λιβύη συνεχίζει να ενισχύει τις σχέσεις της και με τη Γαλλία που δρομολογήθηκαν από τα τέλη Μαρτίου προκειμένου από κοινού να αντιμετωπίσουν τον Ερντογάν (middleeastmonitor.com 27/3/2021).
Οι οικονομικές σχέσεις Ιταλίας-Λιβύης ανέκαθεν ήταν στενές ιδίως την εποχή του Μουσολίνι. όταν η Λιβύη αποτελούσε ιταλική αποικία Στην εποχή του Καντάφι οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν εξαιρετικά στενές με τη Λιβύη να πραγματοποιεί μέσω της λιβυκής κρατικής εταιρίας επενδύσεων πολλές επενδύσεις στην Ιταλία όπως στην Fiat, στην εταιρεία πετρελαίων ENI, την εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας ENEL, στην τράπεζα Unicredit, στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών Telecom Italia, στην κλωστοϋφαντουργία Olcese, ακόμη και στην ποδοσφαιρική ομάδα της Γιουβέντους όπου φιγουράριζε συχνά ο γιός του Καντάφι, Al-Saadi (Reuters 8/6/2009).
Σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της εξωτερικής πολιτικής της Ιταλίας διαδραματίζει η ΕΝΙ που έχει τεράστια συμφέροντα στη Λιβύη. Κατ΄ αρχάς είναι ο φορέας εκμετάλλευσης αλλά και κατά 50% μέτοχος του περίφημου Western Libyan Gas Project (WLGP) που περιλαμβάνει το χερσαίο παραγωγικό κοίτασμα της Wafa στα σύνορα Λιβύης-Αλγερίας, τα υπεράκτια παραγωγικά κοιτάσματα Bahr Essalam και Bouri, το συγκρότημα εγκαταστάσεων επεξεργασίας πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Mellitah και τον Αγωγό Greenstream που μεταφέρει φυσικό αέριο από το συγκρότημα Mellitah στη Σικελία. Σημειωτέον ότι η Ιταλία επί του παρόντος αποτελεί τον μοναδικό εξαγωγικό προορισμό του φυσικού αερίου της Λιβύης. Έτσι το 2019, το WLGP παρείχε 5,4 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου στην Ιταλία, που αντιστοιχεί στο 8% της ζήτησης φυσικού αερίου της Ιταλίας. Αυτό βέβαια έγινε εφικτό λόγω των στενών σχέσεων της Ιταλίας με την ψευτοκυβέρνηση του Σάρατζ. Έτσι η τροφοδοσία της Ιταλίας με λιβυκό φυσικό αέριο στο διάστημα 2012-2020 δεν παρουσίασε ιδιαίτερα προβλήματα (www.spglobal.com 21/1/2020).
Αντίθετα οι εγκαταστάσεις της ΕΝΙ στην υπόλοιπη Λιβύη η οποία ήταν υπό την εξουσία του Χαφτάρ (LNA) αντιμετώπισαν έντονα προβλήματα. Αυτό ισχύει κυρίως για τη νότια Λιβύη όπου η ΕΝΙ κατέχει το 33% του παραγωγικού κοιτάσματος El Feel και την ανατολική Λιβύη όπου η ΕΝΙ κατέχει το 50% του παραγωγικού κοιτάσματος Abu Attifel. Οι πετρελαιοπηγές της ΕΝΙ στις περιοχές αυτές δέχθηκαν πολλές επιθέσεις με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστια προβλήματα στην παραγωγή (realinstitutoelcano.org. 23/9/2020).
Επιπλέον τα ιταλικά συμφέροντα έδειξαν ιδιαίτερη δραστηριότητα στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής καθώς η Λιβύη αντιμετωπίζει ένα σημαντικό έλλειμμα ηλεκτρικής ενέργειας που ανέρχεται τουλάχιστον σε 2.500 ΜW κατά τη διάρκεια αιχμής. Έτσι η ΕΝΙ έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναλάβει επίσης δράση και στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνεργαζόμενη με την General Electric Company της Λιβύης (GECOL) ενώ επεξεργάζεται και μελέτη κατασκευής ενός νέου εργοστασίου με αέριο και θα παρέχει υποστήριξη σε έργα εκκίνησης για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (realinstitutoelcano.org. 23/9/2020).
Στις συμφωνίες που εξασφάλισε ο Ντράγκι με την επίσκεψή του στις 6/4/2021 στη Λιβύη περιλαμβάνεται, το μεταναστευτικό, η συνεργασία για την αντιμετώπιση της πανδημίας, η ενεργοποίηση των έργων για την κατασκευή του αεροδρομίου της Τρίπολης που είχε ήδη από το 2017 αναλάβει η ιταλική κοινοπραξία Aeneas, η δρομολόγηση διαδικασιών για την κατασκευή του παραθαλάσσιου αυτοκινητοδρόμου της Λιβύης από Τρίπολη μέχρι Βεγγάζη μήκους 1750 χιλιομέτρων (www.atlanticcouncil.org 16/4/2021 ) καθώς και νέες δουλειές για την ΕΝΙ (www.repubblica.it 6/4/2021).
Όμως η «ολική επαναφορά» της Ιταλίας στη Λιβύη σκοντάφτει στην απόφαση των τούρκων να μπουν και στο παιχνίδι των κοιτασμάτων του λιβυκού πετρελαίου και φυσικού αερίου καθώς και στην πολιτική του «πάρτα όλα» που έχει εγκαινιάσει ο Ερντογάν στη Λιβύη γεγονός άλλωστε που οδήγησε στην πρόσφατη κόντρα Ντράγκι – Ερντογάν που «σφάζονται πλέον για την προίκα» της Λιβύης.
